ปจนฺโต อปจนฺตสฺส, อมมสฺส สกิญฺจโน [อกิญฺจโน (ก.)];
อนาทานสฺส สาทาโน, ทาตุมรหามิ โภชนํฯ
[283]
ภิกฺขุญฺจ ทานิ ปุจฺฉามิ, ตุณฺหีมาสีน สุพฺพตํ;
อิสิ เต ภตฺตํ ปาทาสิ, สุจิํ มํสูปเสจนํฯ
[284]
ตํ ตฺวํ ภตฺตํ ปฏิคฺคยฺห, ตุณฺหี ภุญฺชสิ เอกโก;
นาญฺญํ กญฺจิ [กิญฺจิ (ก.)] นิมนฺเตสิ, โกยํ ธมฺโม นมตฺถุ เตฯ
[285]
น ปจามิ น ปาเจมิ, น ฉินฺทามิ น เฉทเย;
ตํ มํ อกิญฺจนํ ญตฺวา, สพฺพปาเปหิ อารตํฯ
[286]
วาเมน ภิกฺขมาทาย, ทกฺขิเณน กมณฺฑลุํ;
อิสิ เม ภตฺตํ ปาทาสิ, สุจิํ มํสูปเสจนํฯ
[287]
เอเต หิ ทาตุมรหนฺติ, สมมา สปริคฺคหา;
ปจฺจนีกมหํ มญฺเญ, โย ทาตารํ นิมนฺตเยฯ
[288]
อตฺถาย วต เม อชฺช, อิธาคจฺฉิ รเถสโภ;
โสหํ อชฺช ปชานามิ [อิโต ปุพฺเพ น ชานามิ (สี. ปี.)], ยตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํฯ
[289]
รฏฺเฐสุ คิทฺธา ราชาโน, กิจฺจากิจฺเจสุ พฺราหฺมณา;
อิสี มูลผเล คิทฺธา, วิปฺปมุตฺตา จ ภิกฺขโวติฯ
ภิกฺขาปรมฺปรชาตกํ เตรสมํฯ
ตสฺสุทฺทานํ –
สุว กินฺนร มุกฺก ขราชินโส, ภิสชาต มเหสิ กโปตวโร;
อถ โมร สตจฺฉก วาณิชโก, อถ ราช สพฺราหฺมณ ภิกฺขปรนฺติฯ
ปกิณฺณกนิปาตํ นิฏฺฐิตํฯ
15. วีสตินิปาโต
497. มาตงฺคชาตกํ (1)
[1]